Χίλιες φορές το έγραψα και δε το βρίσκω..

Καρέκλες κίτρινες, γαλάζιες και πορτοκαλί.

Μπλε κάδοι για αποτσίγαρα και ανακοινώσεις σε χαρτιά, σε φωνές.

Τσιγάρο...

Χίλιες φορές το άκουσα ρε πούστη και δεν καταλαβαίνω...

Γραμμές διακεκομμένες, σταγόνες σε τζάμια, μωβ κουρτινάκια και λυγισμένοι απ΄τα βλέφαρά μου στύλοι.

Νερό...

Μου το΄πε, το θυμάμαι και πάλι τίποτα!

Σου λέω θυμάμαι ακόμα και τον ήχο που έκαναν μέσα μου οι λέξεις.

Θυμάμαι πως με έκαψαν όσο τίποτα άλλο, όσο ποτέ...

Ε θα έγινε καλά. Πληγή...σιγά.

Χέσε με ρε αλήθεια. Ξέρω.

Γωνία μου...

Στη γωνία μου με το πρόσωπο στον τοίχο.

Έτσι μόνο ηρεμώ.

Μυστικό.

Ώρα?

Ναι παίρνει λίγη, καμιά φορά πολύ.

Έμεινα όμως. Δε ξέρω γιατί. Ξέρω. Δε λέω γιατί...Το έγραψα μόνο. Χίλιες φορές το έγραψα και δε το βρίσκω να το δεις τώρα που θέλω.

Σσσσσσστ..........

Στη βάρκα μου μέσα ευτυχισμένη αλλά σε μια μεγάλη θάλασσα. Τι κι αν έχει ευτυχία η βάρκα μέσα. Πλέει στη θάλασσα και βαριέμαι. Άλλαξα ρήμα γιατί η θάλασσα το βράδυ δε μου προκάλεσε ποτέ της βαρεμάρα...αυτό το άλλο ρήμα μου προκάλεσε αλλά δε θα το γράψω ούτε αυτό.

Αυτά τα δύο δε τα γράφω ξανά. Αυτά τα δύο θα στα φωνάξω όσο θες όταν εξαφανιστεί το νερό που με χωρίζει απ'ολα. Τότε άραγε θα έχει ευτυχία έξω απ΄τη βάρκα μου?

Και τι με νοιάζει..

Τσιγάρο Μια γουλιά νερό και Στη γωνία μου.

Να μην υπήρχε μόνο θάλασσα. Που το έγραψα το γαμημένο?
Το είδες?