Το αρνί κρεμόταν σε ένα σιδερένιο γάντζο δίπλα στην εξώπορτα.
Όμορφη μέρα για τέτοιες δουλειές.
Είχε σηκωθεί από πολύ νωρίς και είχε πλύνει τα πάντα.
Είχε καθαρίσει άντερα και συκωταριές, είχε τακτοποιήσει τα κάρβουνα στις δύο ψησταριές του και περίμενε τα μωρά να ξυπνήσουν για να αρχίσει την ιεροτελεστία του.
Σιγά σιγά έραψε το αρνί με μια τεράστια βελόνα , «Σακοράφα» τη λέγανε….
Φώναξε τα κορίτσια του, έβαλε μουσικούλα και άλειψε το αρνί με λαδολέμονο.
«Πρέπει να κρατάς κομμάτι απ΄την πέτσα για να αλείφεις το αρνάκι»…
Η μεγάλη κοίταζε σα χαζό. Μα ποιανού έμοιασε αυτό το παιδί και δεν τα έπαιρνε με τίποτα…
Η μικρή ρώταγε τι ώρα θα φάνε.
Χαμογέλασε και έσπρωξε λίγα κάρβουνα απ΄τη μια μεριά της ψησταριάς στην άλλη.
Τα κορίτσια του θα μάθαιναν τα πάντα από αυτόν, θα ήξεραν μεθαύριο πως γίνονται σωστά τα πράγματα για να τον ξεκουράζουν…
Μέχρι να ολοκληρώσει τη σκέψη του η μικρή εξαφανίστηκε, πήγε για παγωτό στο ψιλικατζίδικο της γωνίας.
Η μεγάλη καθόταν ακόμα εκεί αλλά γλυκοκοίταζε το σκύλο που κουνούσε την ουρά περιμένοντας να παίξει.
«Μπαμπά ο Ούρσος δε μου φαίνεται καλά, να πάω να τον δω λίγο?»
«Ε άμα δεν είναι καλά..να πας , μην αρρωστήσει πασχαλιάτικο..»
Έφυγε πριν να προλάβει να τελειώσει τα λόγια του. Πήρε το σκύλο αγκαλιά και χόρευαν ταγκό.
Ήταν αστείο το θέαμα του σκύλου που έφτανε στο ύψος της και πάλευε ο άμοιρος να μη τη ρίξει κάτω.
Μπα προκοπή δεν υπήρχε με αυτά τα παιδιά...μόνος του θα έψηνε πάλι.
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε απ΄τη γωνία και η μικρή με ένα ξυλάκι βανίλια μισοφαγωμένο ήδη. Τι παιδί κι αυτό…
« Θα με βοηθήσεις χοντρούλα μου?»
« Θα λιώσει το παγωτό μπαμπά μου»…
Γέλαγε, αυτό θυμάμαι….
Μόνο αυτό. Τα μάτια όλων μας που γελούσαν, τη μυρωδιά από ψητό κρέας και ένα παγωτό βανίλια που κατά λάθος έγλυψε ο σκύλος αφού έδωσε ρεσιτάλ χορού…
Κάποιο Πάσχα σε μια αυλή πίσω στο χρόνο..
Να περάσετε τέλεια όλοι..
Φιλιά
