Σουλουμπουρδούμ!

ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΠΑ!

ΟΡΘΙΑ ΛΕΜΕ!

Τι λέει όλα καλά??? Ναι αμέ και εδώ καλά..άστραψε, βρόντηξε αλλά δεν τα βρόντηξε ακόμα το μυαλό μου και έτσι έφτυσα τη τσίχλα που με πίκρανε και ήρθα να σας πω τα νεότερα..

Κάνω τετραήμερο brake για να γυαλίσει το δεξί μάτι ,που έμεινε θαμπό από αυτά που είδε τόσες μέρες τώρα και να ξεβουλώσει το "ιδιαίτερο" αυτάκι μου από αυτά που άκουσε..

Δε ξεχνάω απολύτως τίποτα ..απλώς αφήνω τα πραγματάκια να μπουν στα ράφια τους μόνα τους για να φύγουν από πάνω μου ..όταν έρθει η ώρα!

Τι λέγαμε όμως??

Α...ΝΑΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ..Πέρασε ένας χρόνος εδώ μέσα ρε παίδες.

Ένας χρόνος μαλακίας, μετακομίσεων από τα πάνω μου στα κάτω μου και τούμπαλιν και ακόμα όλα καλά...

Όσοι μπήκατε την πρώτη μέρα είστε ακόμα εδώ και μου φτάνει..

Και γουστάρω που γίναμε πολλοί..χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς γλυψίματα μεταξύ μας και πισομαχαιρώματα..

Με ξέρετε πιο πολύ απ'οτι μια φωτογραφία μου, με βρίσκετε χωρίς να έχετε καθρέφτη και μου μιλάτε χωρίς ηχεία ρεεεεε!

Είναι καλή φάση να έχεις ανθρώπους που θα ακούσουν τα μπινελίκια σου, τις κλάψες σου, τα μικρά και τα μεγάλα σου..θα κάνουν χώρο όταν πρέπει, όταν θες να ξεχαστείς και θα σε αφήσουν να μπείς στο δικό τους κόσμο να κουβαλήσεις από πάνω τους τα δικά τους..

ΣΟΥΛΟΥΜΠΟΥΡΔΟΥΜ!

Σοφή κουβέντα παίδες..τα περιέχει όλα..αμέεεεεεεεεεε!

Όποιος σας πειράξει ρίχτε την ελεύθερα, το πολύ πολύ να σας περάσει για τρελούς.Γαμώ?

Γαμότατα ..καλή είναι η τρέλα και ειδικά όταν τη μοιραζόμαστε.

Σας γουστάρω τρελοσπάντων!

Γουστάρω τα πάντα σας ..

Ουυυυυυυυυυυυυυυυυφ! Με συγκινήσατε ρε γαμώτη..αλλά μιλάτε πολύ ρε παίδες να το παραδεχτείτε αυτό! ;p

Φιλιάαααα ...γαμώτη!

ΥΓ.Ο αγαπημένος μου ήρωας απλώς βρήκε έναν "διαφορετικό"τρόπο να σας πεί πως πέρασε ένας χρόνος...αμέσως να με παρεξηγήσετε! Σα να μη με ξέρετε κάνετε ώρες ώρες..ΑΜΑΝ!

"scene" it?

Σκηνή 1-Λήψη 3

Μετράω τα δάχτυλά μου για να μη ξεχάσω..

Πολλές φορές ..πάρα πολλές.

Ξεχνάω..σε ξεχνάω και είναι καλύτερα έτσι.

Πάω να κοιμηθώ, κουράστηκα.

Σκηνή 2-Λήψη 13

Πόνεσε..ναι
Δεν είδες και δεν κατάλαβες.
Ωραίος είμαι πίσω απ΄το γυαλί, ωραίος και ξένος.
Θα μπορέσεις ποτέ να γίνεις αυτός που δεν πρέπει για'μένα?

Λήψη 4-Σκηνή 11
-Ένωσε τις τελείες..
Πάντα μου άρεσε αυτό το παιχνίδι όταν ήμουν μικρή..περίμενα τη μαγική εικόνα.
Βρές μου μια εικόνα μαγική, μια εικόνα να κρυφτεί το κρύο σου ρε .

Πέρασαν χρόνια αλλά δεν κατάφερα να το συνηθίσω.
Ένωσε τις τελείες σου λέω..είναι όλα εδώ μπροστά σου .

Σκηνή 10-Λήψη 1

Έφυγε ο φόβος πια, δε φαίνεται?

'Εσβησε το όνομά σου από εκεί μέσα. Στέκομαι και λυπάμαι τις προσπάθειες..λυπάμαι το χρόνο που φεύγει και χάνεις.

Γύρισε την πλάτη σου να ανασάνω, είναι τόσο αποπνικτικά όταν με κοιτάς.

Σκηνή 14-Λήψη 1

Τέλος για εσένα, αρχή για εμένα.

Πάω να αλλάξω ρούχα, τα φοράω χρόνια αυτά και μυρίζουν έναν εαυτό που δεν τον ξέρω πια.

Δεν είδες τις τελείες, δε με άκουσες..

Στο δωμάτιο ο καθρέπτης με κοιτάει..Φοβάμαι και αυτόν πια..δε λέει αλήθεια.

Μπήκα για μια στιγμή μέσα του και μου χάρισε ένα δώρο μυστικό..

Βγήκα και μου έδωσες εσύ λόγο να το ανοίξω. Κι ήταν εκεί φτιαγμένος ένας υπέροχος γκρεμός μόνο για' μένα..

Σκηνή 15-Λήψη 4

Σφράγισα το παράθυρό μου..έριξα ένα σεντόνι στον καθρέπτη.

Δε χωράω μέσα εδώ πια..

Ένωσα τις τελείες μου και η μαγική μου εικόνα είναι άδεια.

Βλέπω εμένα μέσα της..

Φεύγω.

Ένωσα τις τελείες μου..δε χωράω μέσα εδώ.

Τhe tears of the dragon..

Μια ηλιαχτίδα φώτισε το μέσα μέρος των βλεφάρων του..Δεν ήθελε να ξυπνήσει σήμερα. Τεντώθηκε νωχελικά και άνοιξε τα μάτια μη περιμένοντας να δει κάτι διαφορετικό. Ήξερε απ'έξω κάθε γωνιά του μυστικού καταφυγίου του. Μπορούσε να προχωρήσει μέσα στους διαδρόμους χωρίς να αγγίξει τα υγρά τοιχώματα, χωρίς να σκοντάψει στις σκέψεις που είχε στοιβάξει στις άκρες του εσωτερικού του λαβυρίνθου, ακόμα και στο πιο βαρύ σκοτάδι. Ήξερε τη μυρωδιά του κόσμου του, το θόρυβο που έκανε όταν έσερνε την ψυχή του σε πέτρες και λασπόνερα..ήξερε τα πάντα για τη μοναξιά του.

Έμπηξε τα νύχια του στο χώμα και αναστέναξε βγάζοντας μια μικρή σχεδόν άψυχη φλόγα απ΄τα ρουθούνια του.'Έπιασε να γλύφει τις νέες του πληγές, αυτές που του δημιούργησαν οι νυχτερινές του αναζητήσεις, οι άσκοπες βόλτες που έκανε για να βρει κάποιον να του μοιάζει, για να αλλάξει το συριγμό που έκανε η ανάσα του τη νύχτα στη σπηλιά του. Να βρει μια άλλη αναπνοή να του κρατάει παρέα, να μη.. να μη φοβάται..

Μια τεράστια κραυγή βγήκε από μέσα του τυλιγμένη σε κύματα φωτιάς τη στιγμή που το "κτήνος" ανέσυρε στη μνήμη του εκείνη την εικόνα...Αυτός.. ένα τέρας , ένας εφιάλτης, η εικόνα όλων των φόβων...κι όμως φοβόταν!

Έτρεμε τη μοναξιά του...

Ξεχάστηκε για λίγο γλύφοντας αίμα και μικρές σταγόνες από τα παράξενα σύννεφα που κάθε τόσο γυάλιζαν στα μάτια του..Μια σκιά τον πλησίασε..μια άλλη μυρωδιά άγνωστη μπήκε στη σπηλιά, στο κρυφό και απλησίαστο κόσμο του. Πισοπάτησε και με ένα βρυχηθμό άφησε μια γλώσσα φωτιάς να φωτίσει την είσοδο φροντίζοντας να απομακρύνει όποιον κατά λάθος νόμιζε πως μπορεί να εισχωρήσει..Κούνησε την ουρά του απειλητικά και ξαναβολεύτηκε στη θέση του σίγουρος πια πως ότι κι αν σήμαινε η σκιά αυτή θα έχει φύγει.

Κι όμως εκεί μπροστά του στεκόταν ένα πλάσμα που δεν έμοιαζε με καμιά εικόνα από όσες ήξερε, με καμιά σκέψη, όνειρο ή φαντασίωσή του...Ένα πλάσμα ψηλόλιγνο, ασθενικό μα σκοτεινό όσο κι αυτός..

Αναγνώρισε την οσμή της θλίψης, ένιωσε πως κι εκείνο είχε πληγωθεί πολλές φορές βαθιά..Μα πάνω απ'όλα αναγνώρισε τη φωτιά του, το όπλο που διώχνει τα πάντα και μέσα του κρύβει εκείνη την απύθμενη μοναξιά...Είδε τη φωτιά να τον κοιτάζει με δυο μεγάλα μάτια, εκεί μέσα ήταν κρυμμένη, μέσα σε δυο μάτια που είχαν καρφωθεί στα δικά του.

Έμειναν να κοιτάζονται χωρίς να κινούνται, ο χρόνος έπαψε να κυλάει στα μισητά τοιχώματα της σκέψης του, οι δυο φωτιές κάλυψαν τα πάντα, έκαψαν τα πάντα.

Έγιναν ίδιοι κι ας ήταν τόσες οι διαφορές τους...κι ας ήταν άλλοι οι κόσμοι τους.

..........................................

Κι ύστερα η λάμψη άρχισε να χάνεται αργά... Η φλόγα έσβησε και έμειναν μόνοι στο σκοτάδι.

Ο δράκος κράτησε την ανάσα του καταπίνοντας τη μυρωδιά του πλάσματος, στέλνοντας βαθιά μέσα του την ύπαρξη που ακύρωσε μεμιάς τη μοναξιά του..

Ένα διάλειμμα σιγής...αιώνιας σιγής ..

Το πλάσμα έκλεισε τα μάτια του, γύρισε και έφυγε τρέχοντας μακριά απ΄το σκοτάδι.

Οι πατημασιές του ξεμάκρυναν ...ο συριγμός της ανάσας του δράκου πήρε ξανά τη θέση του στο γνώριμο βασίλειό του.Το τέρας πήρε να γλύφει αίμα και δάκρυα πάνω στη νέα πληγή που άνοιξαν εκείνα τα μάτια..μπήγοντας τα νύχια του στο χώμα, όσο μπορούσε πιο βαθιά. Στο δικό του χώμα, στο δικό του σκοτάδι, αυτό που μόνο εκείνος μπορεί να αντέξει..

Εκείνος και κανένας άλλος.

Τίποτα..

"Soy una raya en el mar, fantasma en la cindad.."

Είμαι μόνο μια γραμμή μέσα στη θάλασσα, ένα φάντασμα μέσα στην πόλη..

Manu chao-clandestino

.......................

κάτι μου φταίει, κάτι που δεν μπορώ να λύσω..

A.

Τέσσερις λέξεις ....ξέφυγαν.
Επτά ζωές σε τρία λάθη.
Τα γέμισα σκοτάδι κι όμως τα βλέπω ακόμα.
Μου ψιθύρισα χίλια ψέματα μα ακόμα τα ακροδάχτυλά μου καίγονται απ΄την αλήθεια.
Δυο μάτια σε ένα μυαλό, συνηθισμένη η ζωή και έτσι τη φόρεσα.
Μία απόφαση που δεν την πήρα..έγινε μόνη της τόσο μεγάλη που με σκέπασε και δε με βλέπω πια.
Τραγουδάω δυνατά να τα πνίξω όλα αλλά τα αυτιά της ψυχής άκουσαν ήδη...
Γράφω το όνομά μου ξανά και ξανά μα δεν αναγνωρίζω τίποτα..
Το μόνο που θυμάμαι είναι εκείνες οι τέσσερις λέξεις που ξέφυγαν..

ΟΥΦ!

Παίζει να τα΄χει βάλει μαζί μου ο Δίας και όλο το Δωδεκάθεο αυτή την εβδομάδα..
Παίζει επίσης να αρχίσω να τα σπάω εδώ μέσα σε λιγάκι..
Και ασφαλώς παίζει να ανεβάσω τη μουσική που ακούω στο αμήν και να τρέχουνε να κρυφτούνε απο τα ουρλιαχτά.
Για να μετριάσω τους καπνούς που βγαίνουν από τα αυτιά μου ..θα πάρω πάλι μια βαθιά ανάσα, θα σφίξω τα δόντια μέχρι να τρίξουν τα σφραγίσματα (εεε..κανείς δεν είναι τέλειος!!!) και θα σας πω ένα καλημέρα μπας και αλλάξει η μέρα ρε αδερφέεεεεεεεε!

ΥΓ.ΑΝΤΕ ΓΑΜΙΔΙΑ ΛΕΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΥΓ.2 Γκουχ, γκουχ..εεε επειδή δεν έπιασε το έργο με την ανάσα ...ξέσπασα με το γνωστό παραδοσιακό τρόπο.....
ΥΓ.3 ΠΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!
:(

Αρχή ..ξανά

Πάει ο παλιός ο χρόνος παίδες..
Πάνε πολλά παλιά και ήρθαν πολλά καινούργια...
Θα'θελα κάποια από αυτά να κρατήσουν όσο κρατήσω και εγώ.
Άλλα θα προτιμούσα να μην έχουν έρθει καθόλου.

Τέσσερις νέοι φίλοι απο το πουθενά, ακόμα οι ίδιοι κάτοικοι στην καρδιά μου..ευτυχώς!
Μια κουβέντα που ποτέ δεν έγινε, η φίλη που δε χόρτασα, η γιορτή κάποιου που δε γιόρτασα, δώρα που δεν περίμενα, μια παράσταση που με έκανε να νιώσω παιδί, κάποιος που μου έλειψε ακόμα και όταν ήταν εκεί.
Πολλά χαμόγελα, μια κρυμμένη σκέψη και το βλέμμα καρφωμένο πίσω όταν έφευγα..πάλι.

Καλή ζωή, καλή χρονιά και καλημέρα παίδες.
Να είμαστε μαζί καλά για όσο..μόνο αυτό.
Φιλιά πολλά!