given to fly

Σταμάτησε να βρέχει..μέσα μου όμως δεν έπαψε ποτέ..


Νιώθω παγωμένη..λες και σταμάτησαν όλα όσα με έκαναν να είμαι ΕΓΩ..


Το χαμόγελό μου συννέφιασε..έγινε ξύλινο,ξεκρεμάστηκε και έπεσε απ'το πρόσωπό μου..έγινε χίλια κομμάτια μπροστά μου..


Έπεσε την ώρα που σε έχωναν εκεί..τόσο μακριά μου πια..


Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή που μου έφτιαχνες στολές για τις απόκριες..γινόμουν ρεζίλι πάντα και γελούσαν όλοι..γέλαγες και εσύ..


Θυμάμαι που πήγαμε μαζί να δούμε τα αποτελέσματα ..και χάρηκες τόσο πολύ που πέρασα..


Θυμάμαι που με πήγες στο Πανεπιστήμιο και ένιωθα μεγάλη..θυμάμαι την ορκομωσία..που ήσουν εκεί..


Μόνο στη Λάρισα δεν πρόλαβες να έρθεις να δεις το σπίτι που ήθελες..


Τώρα που το σκέφτομαι..ήσουν παντού..


Εγώ όμως δεν ήμουν εκεί όταν έφυγες..δεν ήταν κανείς..ήσουν μόνος..


Δεν πρόλαβα να σου πώ συγνώμη...


Δεν πρόλαβα να σου πω και κάτι ακόμα..


ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ ...


εγώ ...ΣΆΓΑΠΑΩ


...για τον μπαμπά μου που πετάει πια εκεί ψηλά...