Συννέφιασε και το ψιλόβροχο με βρήκε να γυρίζω σπίτι..
Σε μια στροφή του δρόμου άκουσα να ψυθιρίζουν το όνομά μου..
Δε γύρισα..ξέρω οτι είσαι εδώ για άλλη μια φορά..
Ποτέ δεν έφυγες..όπου κι αν ψάξω, όσες εικόνες κι αν ανασύρω απ'τα βάθη του μυαλού..ήσουν πάντα εκεί.
Ίσως μόνο εσύ με αγαπάς τόσο πολύ ..ίσως γι αυτό δε με ξεχνάς ..γι αυτό δε φεύγεις..
θά θελα να έπαιρνες μορφή να σε έβλεπα για μια φορά μπροστά μου..
εσένα που δε με πίκρανες ποτέ..
εσένα
μοναξιά μου..
ΥΓ. το post αυτό βγήκε από ένα πολύ όμορφο τραγούδι....
Σε μια στροφή του δρόμου άκουσα να ψυθιρίζουν το όνομά μου..
Δε γύρισα..ξέρω οτι είσαι εδώ για άλλη μια φορά..
Ποτέ δεν έφυγες..όπου κι αν ψάξω, όσες εικόνες κι αν ανασύρω απ'τα βάθη του μυαλού..ήσουν πάντα εκεί.
Ίσως μόνο εσύ με αγαπάς τόσο πολύ ..ίσως γι αυτό δε με ξεχνάς ..γι αυτό δε φεύγεις..
θά θελα να έπαιρνες μορφή να σε έβλεπα για μια φορά μπροστά μου..
εσένα που δε με πίκρανες ποτέ..
εσένα
μοναξιά μου..
ΥΓ. το post αυτό βγήκε από ένα πολύ όμορφο τραγούδι....