Να στρίψει τσιγάρο, άστον.

Όλα μου τα καλά σε ένα χαρτί, γράψε εσύ τα χειρότερα στο δικό σου.

Να στρίψει και τα δύο άστον.

Να τα καπνίσουμε μαζί από ένα.

Να δω τι θα καταλάβουμε...

Να μου πεις πως νιώθεις με τον καπνό απ΄τα χειρότερά μου μέσα σου.

Να καταλάβω και εγώ πως είναι.

Μείνε για να συγκρίνεις με το επόμενο τσιγάρο. Μείνε για να μου πεις.

Καμιά φορά γίνονται όλα ένα.

Τα καλά και τα άσχημα.

Ένα.

Σαν εκείνα τα χρώματα που σιχαίνομαι. Σιέλ και Ροζ...

Παλ.

Πάλι.

Αδιάφορα χρώματα που δεν ανήκουν σε κανένα παρελθόν, σε κανένα όνειρο μελλοντικό.

Γελοίες δικαιολογίες ανάμεσα σε ότι είναι αληθινό.

Καμιά φορά ο καθρέφτης σου είναι σιωπηλός και όταν ρωτάς ακούς αυτά που θες.

Από τον εαυτό σου.

Καμιά φορά το νερό δε φτάνει στο τέλος του και γυρίζει πάλι πίσω..

Κοιμάσαι στα θολά και ο καθρέφτης ψιθυρίζει μόνος του τα πάντα.

Καμιά φορά έχεις ένα και είναι άλλο από αυτό που χωράς.

Είναι εκείνο το λίγο που δε σε χωράει.

Και θυμάσαι το πολύ που δε μπόρεσες.

Αστεία γράμματα στο χαρτί μου που καίγεται.

Αστείος ο καπνός ..

Πες μου, ποιο απ΄τα δύο κάπνισα εγώ?

Γλυκό μου φάνηκε ότι κι αν ήταν.

Ίσως γιατί το κάναμε μαζί...

Ίσως γιατί μου αρέσει το νερό που δακρύζει ο καθρέφτης μου κάθε που καπνίζουμε μαζί.

Ας ήταν όλα από καπνό.