story No1
Μόλις μπήκαν οι πρώτες αχτίδες ήλιου απ’το μικρό παραθυράκι της , ξύπνησε..
Σηκώθηκε αμέσως,είχε να κάνει τόσες δουλειές..να ξεσκονίσει ,να αερίσει, να στρώσει τα κρεβάτια και να τακτοποιήσει τραπεζομάντιλα, μαχαιροπήρουνα και πιάτα..
Σήμερα θα γέμιζε το πανδοχείο..είχαν γιορτή..
Παντρευόταν βλέπεις η κόρη του αφεντικού και όλοι οι συγγενείς θα έρχονταν να φάνε και να γλεντήσουν εκεί..
Φόρεσε τα φθαρμένα ρούχα και τη λευκή ποδιά της...
Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη...Σαν να είδε εκεί στο πορτοκαλί χαμόγελο του ήλιου όπως χτυπούσε το γυαλί...τη μορφή της αγαπημένης της μητέρας
«Μικρή μου σταχτοπούτα ..όταν έρθει η ώρα σου να παντρευτείς θα σε καμαρώνω και θα είμαι τόσο υπερήφανη και ευτυχισμένη..»
Ένα γλυκό συναίσθημα την πλημμύρισε και ένα δάκρυ έτρεξε αργά στο πρόσωπό της...
Δεν θα με δει ποτέ..το μόνο που είδε ήταν τα πατώματα και τα μάρμαρα αυτού του κουτιού..αυτά που έτριβε με χαμόγελο..ώσπου έφυγε
Τις τελευταίες μέρες εκείνη η μορφή και τα λόγια της μητέρας της την είχαν στοιχειώσει..είχαν γίνει μια σκοτεινή εμμονή και είχαν φωλιάσει σε μια χαραμάδα της ψυχής της..
Δεν την πείραζε που ήταν ‘’δούλα’’ όπως συχνά τη φώναζαν ,που δούλευε απ’το χάραμα του ήλιου ώς το βαθύ σκοτάδι...Την πείραζε που δεν είχε μια αγκαλιά να κρυφτεί τη νύχτα...ένα ζεστό φιλί να ρουφήξει την κούραση του σώματος και της ψυχής της...
Φόρεσε το καλύτερο χαμόγελό της και βγήκε απ’το δωμάτιο..
Πήγε στην κουζίνα όπου μύριζαν χίλια φαγητά και έτρεχαν όλες πανικόβλητες...
Βγήκε στην πίσω αυλή και από εκεί ανέβηκε το διπλανό λόφο...
Στάθηκε στην κορυφή και κοίταξε κάτω...το τρομακτικό αίσθημα μιας αναπάντεχης πτώσης την έσπρωξε να κάνει ένα βήμα πίσω..Το στόμα της ξεράθηκε και ίδρωσε σε όλο της το σώμα... «Ίλιγγος»..άραγε νάναι έτσι και ο έρωτας...
Προχώρησε πάλι στην άκρη και κοίταξε κάτω..περνούσε ένα τρένο γεμάτο κάρβουνο..
Κοίτα μαμά..τα όνειρά σου..τα όνειρά μου φεύγουν..να φύγω και εγώ μαμά..να έρθω να βρω την αγκαλιά σου...
Το βράδυ τη βρήκε αποκαμωμένη..ξάπλωσε στο κρεβάτι της..Απόψε θα πώ στη μαμά πως ήμουν δυνατή..πως θα παλέψω όπως και εκείνη και κάποτε θα την κάνω υπερήφανη και ευτυχισμένη ...γιατί θα είμαι ακόμα εδώ..
...................................................................................................................................
story No2
Ένα δυνατό τίναγμα την κούνησε απ΄τη θέση της...κάτι καλό θα ήρθε σήμερα στον ιστό της. A..όλα κιόλα από τότε που ο δρόμος της την έφερε σε αυτό το πανδοχείο δεν έχει παράπονο τρώει καλά....όλο και κάτι έρχεται χορτασμένο από αυτά που βρήκε στο πάτωμα της κουζίνας και πέφτει στα δίχτυα της.
Κινήθηκε αργά προς το σημείο που προκάλεσε την αναταραχή...
-καλέ τι είν’τούτο?
Ένα τεράστιο πορτοκαλί στρογγυλό πράγμα είχε διαλύσει την όμορφη και προσεγμένη κατασκευή της ...
-μα είναι τρελοί όλοι τους? Τόσο κόπο έκανα για να φτιάξω αυτό το αριστούργημα..έλεος!
Πήγε κοντά να περιεργαστεί πιο προσεκτικά την αιτία της απρόσμενης καταστροφής..
-Μάλιστα...δεν κινείται άρα είναι πεθαμένο..πόδια δεν έχει άρα μου το πέταξαν μισοφαγωμένο..Τελείωσε θα το στείλω από κει που ήρθε...
Έσπρωξε με τα χνουδωτά μαύρα ποδαράκια της την πεθαμένη πορτοκαλί μάζα και εκείνη κύλησε στην άλλη άκρη της κουζίνας...
Ένας ξανθός μικρός άνθρωπος..πιο κοντός από τους άλλους έπαιζε εκεί με ένα μισοδιαλυμένο τρένο ...μόλις είδε την μάζα εκείνη άρχισε να την κουνάει πέρα δώθε ..να την πετάει ψηλά και να την ξαναπιάνει για να την πετάξει άλλη μια φορά...
-Πώ πω το έρμο το εντομάκι...ευτυχώς που είναι πεθαμένο γιατί απτο ταρακούνημα αυτό θα πέθαινε έτσι κι αλλιώς απο στομαχικό ίλιγγο...
....
«Μάρκο αυτή η μπάλα σου έχει γίνει εμμονή παιδί μου...άστη και πήγαινε μέσα..έχουμε δουλειές εδώ..δε βλέπεις?» ακούστηκε μια τσιριχτή φωνή μες στην κουζίνα...
-Ααααα ώστε ‘’μπάλα’’ το λένε αυτό το ζώο..κρίμα πάντως..
σκέφτηκε η μικρή μαύρη αράχνη και κρύφτηκε ξανά μες στη γωνιά της..
.......................................
Αυτές είναι δύο ιστορίες που έφτιαξα με τις πέντε λέξεις της γλυκιάς sunshine!
Kαλώ τους lee , τριαντάρα,ΑΝ205,dark maiden και cchef να παίξουν με τις λέξεις
Μάυρο(όπωσδήποτε), σεξ(οπωσδήποτε), πάλη, νεκροταφείο,ήλιος
Χαχαχαχχααα
φιλιάααααααααα
